The Church

The Church
Zondag zijn we met onze gastvader en Bernard naar de kerk geweest. De kerk hier was dit keer buiten. Het was zo allemachtig groot. Ik denk dat er wel 500 man was, als het niet nog meer was. Alle mensen uit heel Kumasi kwamen bij deze kerk omdat er een nieuwe pastoor kwam. Normaal gaan de mensen naar de kerk bij hen in de buurt. De kerkdienst duurde 4,5 uur. Echt niet normaal. Op een gegeven moment kreeg ik zo'n zere kont van het zitten. Iedere keer dacht ik van: o yes, het is nu afgelopen maar nee hoor haha.Het ging gewoon weer door. Na 4,5 uur ben je er ook wel helemaal klaar mee. Maar zeker leuk om mee te maken. Wat een menigte bij mekaar. Twee mannen deden het woord. Over dat je elkaar moet lief hebben, goed voor mekaar moet zorgen enz. Continu herhaling. En ja hoor, dat kwam het hele verhaal weer. Wij praten rustig en netjes door een microfoon als wij wat moet vertellen voor een grote groep. Maarhier bleren ze zo hard door die microfoon dat je er de ballen niet meer van verstaat. Wat een gebleer. Het leek wel een schaap. En tijdens deze dienst hebben ze wel 7 x gebeden. Wij bidden tegelijk met zijn allen. Hier bidden ze ieder voor zich. En dat gaat er luid aan toe. Ook gebruiken ze hun hele lichaam tijdens het bidden. Handen voeten, middel alles beweegt enorm. Dat was wel mooi om te zien. En dan sta je er zelf heel rustig tussen haha. Op een gegeven moment ging er een koor zingen. Dat was erg mooi. Ze kunnen hier mooi zingen op 1 na. Op een gegeven moment kreeg een wat oudere dikkere vrouw de microfoon in de handen en begon te zingen en ik dacht: ' Wat is dit"! Dit is toch geen zingen meer'Lijkt nergens op. Het was echt net een kip die de stem aan het zoeken was. En toen was het weer ff rustig, zong ze mee in het koor. Even later had ze de microfoon weer in de handen en ik dacht: "O, nee, niet jij weer". En ja hoor daar kwam ze weer aan met haar gebleer. Op een gegeven moment kon ik me niet inhouden en kreeg gewoon de slappe lach. Ik kon me echt niet meer inhouden. Ik moest gewoon naar de grond kijken en maar hopen dat de mensen het niet zagen. Ik weet dat het heel onbeleefd is en misschien klein beetje respectloos maar kon echt niet anders. Al met al was het zeker leuk om mee te maken.