Eerste dag Kumasi childrens home

Kumasi childrens home
Maandag was mijn eerste werkdag op Kumasi childrens home. Kumasi childrens home is opgericht door de regering van Ghana. Hier zijn over het algemeen weeskinderen maar er zitten hier ook kinderen op school die nog wel gewoon ouders hebben.We kregen van een huismoeder uitleg over het werken hier. Sochtends als we aankomen moeten we onze namen in het boek schrijven en als onze werkdag er op zit moeten we ook onze naam in het boek uitschrijven.We hebben een rondleiding door het huis gekregen. Het is er erg groot. Je hebt een jongenshuis, een meisjeshuis, gehandicaptenhuis en een school. Ook heeft de staff hun eigen huis. En sommige huismoeders wonen ook op Kumasis childrens home. Onze eerste dag was beetje vreemd. De huismoeders vertelden niet wat we moesten gaan doen. Dus een andere vrijwilliger uit Denenmarken heeft ons de weg gewezen en verteld wat de bedoeling was. De ochtend heb ik met 2 gehandicapte jongetjes en 1 ander jongetje gespeeld. Al het speelgoed ligt achter slot en grendel. Ze hebben zoveel speelgoed maar de kinderen spelen daar niet mee. Kan ik met mn hoofd niet bij. Ze moeten zich zelf vermaken zonder speelgoed, terwijl er zoveel is. Zo vreemd. Dus 1 ding weet ik zeker: Mijn speelgoed, kleren e.d gaat dus niet naar dat weehuis. Want alles wordt verstopt achter slot en grendel. Dan ga ik mijn gastfamilie er blij mee maken want die hebben ook hun eigen school. Even terug op mijn eerste werkdag. Om 12.00u kregen de kinderen eten. Rijst. Op de grond en met je rechterhand eten. Na het eten verschoon je de kleinsten of zet je ze op een potje om een plasje te doen. Ze moeten 10 minuten ongeveer op een potje zitten alleen in de badkamer. Daarna kleed je ze om en gaan ze naar bed. Ze hebben ongeveer 7 slaapkamertjes met daarin in ieder kamer 2 bedjes. Nadat de kleinsten in bed lagen kwamen de school kinderen. Sommigen van hen gaan ook slapen. Ze trekken zelf hun schooluniform uit, en trekken dan andere kleren aan. Deze liggen al klaar en kunnen de kinderen zelf kiezen wat ze aan doen. Sommige vrijwilligers deden de was en ik hielp de zuster met de was ophangen en opvouwen. Onze eerste werkdag was van 08.00 u tot 14.00. Mijn tweede dag heb ik op school geholpen. Deze kinderen waren 4 en 5 jaar oud.De groep bestaat uit twee tafels. Je hebt een tafel met kinderen die goed kunnen leren en aan de andere tafel zitten kinderen die net iets meer moeite hebben. We begonnen de ochtend met rekenen. Ze moesten van 1 tot 10 tellen en de cijfers in de juiste volgorde op het bord hangen. Van 10.00u tot 11.00u hebben de kinderen pauze. Dan kunnen ze buiten spelen. Ze hebben er een glijbaan en schommels. Na de pauze moesten ze de letter D leren en het alfabet opnoemen. 12.00 was het etenstijd. Alle kinderen nemen hun stoel mee naar buiten en gaan op de veranda zitten. Ik heb samen met een andere vrijwilliger het eten opgehaald uit de keuken. De kinderen kregen allemaal een bordje rijst. En eten met je rechterhand. Met links eten is niet netjes. Na het eten ging de les weer verder met de letter D. Ik hielp de kinderen met schrijven en de kinderen die wat meer moeite hadden. Het was op zich een leuke dag maar 1 ding snapte ik niet. Kinderen schoppen en slaan elkaar in de klas en rennen door de klas heen en de lerares zegt er niks van. En dat slaan gaat hard. Ik kreeg ook nog een smeer van een kind in mn gezicht. Dat hoefde hij dus niet te doen want dat pikte ik natuurlijk niet. Hoeft hij niet nog een keer te flikken. Dat is echt niet normaal hoe de kinderen met elkaar omgaan. En dat de lerares er niks van zegt, snap ik al helemaal de ballen niet van. Op een gegeven moment ging zij met haar dikke reet in een hoekje zitten, met haar gezicht tegen de muur. Was ze gewoon een of ander spelletje op haar telefoon aan het doen. Gek wief!! En de kinderen maar bleren en schreeuwen. Helemaal de weg kwijt. Stelletje ontregeld zooitje daaro. Ik heb er een paar keer wat van gezegd maar ze luisteren niet naar vrijwilligers. Ze lachen je gewoon keihard uit. Jaaa echt waar!! En ik maar denken dat ze zo braaf waren, nou echt niet! Niet daar tenminste. De kinderen op de school van mijn gastgezin die zijn wel beleefd en netjes. Ook vroegen de kinderen gelijk om speelgoed van Kumasi Chilrens Home. Ze zijn natuurlijk gewenddat ze van vrijwilligers speelgoed krijgen. Als alles achter sot en grendel wordt gestopt, ga ik mijn speelgoed niet aan hun afgeven. Deze kinderen komen niks te kort. Ze hebben genoeg. Morgen ga ik weer in de klas werken en bekijk even hoe ik het dan vind. Ik moet natuurlijk ook ff mn draai vinden. En alles is zo anders. Totaal geen structuur in de lessen. Ze doen maar wat.
Verder ga ik naar mijn werk met een trotro. Als ik om 08.00u begin mag ik al om 07.00u weg gaan van huis. Niet dat mijn werk ver van me vandaan zit, maar het verkeer is zo allemachtig druk. Je moet er echt een uur vooruit trekken. De trotro kost ongeveer 0,40 peswach. dat is omgerekend 0,20 euro cent. Maar de trotro is vaak zo allemachtig vol dat het ook vaak niet lukt om met de trotro te reizen en dat je een taxi moet nemen. En de taxi kost dan ongeveer 5 cediés. Dat is omgerekend 2 euro. Het ligt er maar net aan hoe druk het verkeer is. Hoe drukker het verkeer, hoe meer je betaalt. Onze werktijden zijn wewl relaxed. We werken van 08.00 tot 13.00u. Dus eindelijk hebben we smiddags rust. Dit was mijn eerste middag voor mezelf. Continu doe je zoveel. Alles kost zoveel meer energie dan normaal. ten eerste is het heel erg warm. Daarnaast moet je je eigen kleding wassen. En als je pech hebt dan valt de stroom uit en heb je geen warm water en licht. dat gebeurt bijna dagelijks. Jezelf wassen met emmers water. Alles kost een hoop meer tijd en energie. Maar jongens wees gerust, ik heb het nog steeds erg naar mn zin en ik leer hier een hoop. Ik leef hier in een hele andere wereld.